schets voor muurtekening

Toen ik bezig was met het omlijnen van de muur voor de tekening in Retort deed me dat denken aan een van mijn favoriete foto's van Ramón Masats

Impressie van de te realiseren wandschildering in Retort

Inmiddels heb ik een ontwerp gemaakt van de door mij te realiseren wandschildering in Retort. Hierboven een impressie. Het werk heeft een afmeting van 10,25 x 2,5 meter en zal worden
uitgevoerd met vijf verschillende kleuren acrylverf op de daar aanwezige langgerekte, witte muur. Het werk draagt de titel WaterWall #1 (2009), en verbeeldt een enorme golf die op het punt staat om te slaan. Je staat als bezoeker in Retort dus letterlijk voor een (representatie van een) muur van water.

De golf, en in bredere zin de zee, is tevens op te vatten als een metafoor voor de (levens)reis, het onderweg - in transit - zijn.

Mischa Rakier, 14 sept. 2009

Over Transit, In Between Leaving and Arriving

Onderweg van de ene bestemming naar de andere. Besef je dat je eigenlijk almaar op reis bent? Niet alleen tijdens vakanties, maar ook in het dagelijks leven ben je immers voortdurend onderweg. Transit, In Between Leaving and Arriving gaat over het continue proces van ergens aankomen en weer vertrekken. Daar waar je bent geweest, heeft immers altijd betrekking op daar waar je naar toe gaat.

Het telkens opnieuw oriënteren en het eigen maken van een plek of locatie is voor sommige kunstenaars inherent aan hun werkwijze. Een vijftal kunstenaars met een specifieke benadering op het begrip ‘plaats’ zijn uitgenodigd om in de projectruimte van Retort een werk te maken, of een weerslag te geven van ‘het onderweg zijn’.

Het zoeken naar verbindingen tussen jezelf en de omgeving kan op verschillende manieren. Voor dit project zullen kunstwerken tot stand komen die ‘plaats’ verbindt met ‘tijd’ en ‘herinnering’. Het zijn persoonlijke beschouwingen over locaties.

De vijf kunstenaars die deelnemen aan Transit:

Noëlle Cuppens (1964) maakt beelden en installaties van uiteenlopende zaken. Naar aanleiding van een archief aan foto's borduurt ze tekeningen op vilt die ruimtelijk ogen. Daarnaast gebruikt ze bestaande voorwerpen voor ruimtelijke installaties die -in vilt verpakt- teruggebracht worden tot de essentie van de vorm.

Irene van de Mheen (1967) maakt kleine tekeningen, grote site-specific installaties, maquettes en foto’s gebaseerd op eigenschappen van de ruimte. Het werk gaat over het definiëren of het bezetten van ruimte, het verlangen naar een andere plek of de plek van een ander.

Ellen Palsgraaf (1970) heeft een fascinatie voor de zee en voor havens. Zij komt per vrachtschip op plaatsen die ontoegankelijk zijn voor niet-zeevarenden. Tijdens haar reizen is de camera een passend gereedschap om de van moment tot moment veranderende omgeving te registreren.

Hieke Pars (1952) is kunst-werker in de openbare ruimte. Zij richt zich in haar werk op het publieke domein. Haar werkterrein is met name de stedelijke omgeving waar processen van verandering plaatsvinden. Zij voelt zich het beste thuis op straat waar haar werk ontstaat en uitgevoerd wordt.

Mischa Rakier (1970) maakt tekeningen en muurschilderingen. In helder zwart-wit doemen grote silhouetten op van ruïnes, kerken en kloostergangen. Een foto is zijn vertrekpunt. Door eindeloos doorkopiëren van dit fotografisch beeld bestaat het na verloop van tijd niet meer. Voor deze tentoonstelling realiseert hij ‘in situ’ een langgerekte wandschildering uit de recente serie ‘Waves’.