Voor de tentoonstelling -TRANSIT- keer ik terug naar de plek waar ik dagelijks op uitkijk: het plein.
Op het plein staat een jongetje, zijn rechtervoet wat omhoog getild. Hij kijkt naar iets wat buiten het beeld valt. Op de grond, een zwart asfalten vloer, valt de schaduw van de Platanus Acerifolia.
De stedelijke omgeving van deze plek, de huizen, zijn verdwenen.
